• Alergia na miód nie występuje dość często, choć sam miód uważany jest za jeden z najbardziej alergizujących pokarmów. 
  • Za uczulenie odpowiadają substancje obecne w miodzie związane z życiem i pracą pszczół, np. pyłki drzew i traw, jad pszczeli, nektar kwiatowy.
  • Miodu nie należy podawać dzieciom poniżej 1. roku życia. Nie jest to jednak spowodowane ryzykiem wystąpienia alergii, a możliwą obecnością form przetrwalnikowych laseczki jadu kiełbasianego.
  • Poznaj produkty na alergię z ektoiną

Czym jest miód?

Według dyrektywy Unii Europejskiej miód to słodki produkt spożywczy wytwarzany przez pszczoły (Apis mellifera) z nektaru roślin lub wydzielin owadów wysysających soki z żywych części roślin, które pszczoły zbierają, a następnie przerabiają przez łączenie ze specyficznymi substancjami własnymi, składają, odwadniają, gromadzą i pozostawiają do dojrzewania w plastrach.

Łagodzi i redukuje dyskomfort powodowany przez podrażnioną i uszkodzoną skórę, zmniejszając reakcje zapalne oraz wspierając regenerację komórek. 
To jest wyrób medyczny. Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.
NAZWA WYROBU MEDYCZNEGO: Ectokrem. ZASTOSOWANIE: Objawowe leczenie oraz łagodzenie zaczerwienienia i świądu występującego w przebiegu różnego typu dermatoz zapalnych, tj. atopowe zapalenie skóry (AZS), kontaktowe zapalenie skóry, popromienne zapalenie skóry. PODMIOT PROWADZĄCY REKLAMĘ: Solinea sp. z o.o. PRODUCENT: bitop AG
Reklama

Miód znany jest w większości kuchni świata. W zasadzie na całym globie ludzie wykorzystują go nie tylko do przygotowywania potraw czy napojów, ale także w medycynie naturalnej. Sporym zainteresowaniem miód cieszy się także w konwencjonalnym lecznictwie.

Alergia na miód – naprawdę rzadki rodzaj nadwrażliwości

Alergia na miód jest jedną z rzadziej spotykanych alergii pokarmowych. Choć miód uważany jest za pokarm potencjalnie alergizujący, samych przypadków alergii na miód odnotowuje się naprawdę niewiele. Rzeczywista częstotliwość występowania alergii na miód nie jest znana, ale szacuje się ją na <0,001 proc. Można przypuszczać, że realnie liczba alergików, dla których miód jest produktem drażniącym w Polsce jest nieco większa. Polska jest krajem, w którym miód kupowany i używany jest często, a nad Wisłą żyje ponad 1,77 miliona rodzin pszczelich.

Bardzo często alergia na miód towarzyszy osobom borykającym się z sezonowym zapaleniem błon śluzowych i spojówek, za które odpowiedzialne są pyłki roślin. Pacjenci z alergią na miód prawie zawsze mają również stwierdzone alergie pokarmowe.

W 1999 roku tureccy lekarze Karakaya i Kalyoncu przeprowadzili badania dotyczące alergii na miód na reprezentatywnej grupie studentów. Badaniu poddano 4 331 zupełnie zdrowych osób oraz  3810 młodych ludzi cierpiących na choroby dróg oddechowych (także o podłożu alergicznym). W grupie zdrowych studentów u nikogo nie wykazano alergii. Wśród osób borykających się z chorobami dróg oddechowych, uczulenie na miód potwierdzono zaledwie w siedmiu przypadkach (0,18 proc.).

Wspomniany turecki duet lekarzy badaniami zagadnienia alergii na miód zajmował się już wcześniej. Na przestrzeni lat 80. i 90. XX wieku, lekarze z Ankary starali się ustalić, jaki odsetek społeczeństwa może być uczulony na miód. Szukali także korelacji między innymi chorobami a nadwrażliwością na miód. W swoich poprzednich badaniach Karakaya testom poddał 275 osób z nadwrażliwością na pyłki roślin i z sezonowym zapaleniem błon śluzowych nosa oraz spojówek. W rezultacie w wybranej grupie znalazł dwie osoby z nadwrażliwością (0,73 proc.) 

Alergia na miód najczęściej współistnieje z nadwrażliwością na pyłki brzozy brodawkowatej, leszczyny pospolitej, oliwki europejskiej, słonecznika zwyczajnego, bylicy piołun, złocienia maruny, mniszka  lekarskiego, nawłoci pospolitej, ambrozji bylicolistnej, tymotki siewnej i życicy trwałej. 

W grupie osób z alergiami pokarmowymi odsetek pacjentów z nadwrażliwością na miód jest nieco większy. Tak przynajmniej wynika z badań przeprowadzonych przez Hofera i Wüthricha w 1985 roku. Ich testom poddano 175 osób z nadwrażliwością pokarmową, a uczulenie potwierdzono u czterech badanych (2,29 proc.).

Czy sam miód uczula?

Co ciekawe, reakcji alergicznej na miód, nie wywołuje sam pszczeli wytwór. Miód jako produkt żywnościowy powiązany jest z alergiami pokarmowymi, a zwiększone spożycie miodu może zwiększyć częstotliwość występowania reakcji alergicznych związanych z miodem. Alergenność miodu związana jest przede wszystkiem z domieszką różnych substancji, które wchodzą w skład tego słodkiego przysmaku.

Miód w swoim składzie zawiera wiele składników pochodzących od pszczół (między innymi jad pszczeli i inne wydzieliny gruczołów tych błonkoskrzydłych owadów), a także substancje związane z żerowaniem tych pożytecznych owadów (nektar kwiatowy i pyłki). 

Po poddaniu analizie przekrojowych badań dotyczących alergii na miód uznano, że bardzo często wywoływana jest ona przez pyłek kwiatowy drzew, roślin i traw za pośrednictwem białka pszczół (w duże mierze jadu pszczelego). Do wystąpienia alergii przyczynia się również żywność pochodzenia roślinnego (takie jak: korzeń selera, jabłka, orzechy – zwłaszcza laskowe, wanilia i wiórki kokosowe). Alergię na miód mogą powodować także leki, kosmetyki i środki myjące.

Za wywoływanie stanów alergicznych odpowiedzialne są ziarna pyłku kwiatowego wielu roślin – głównie drzew (brzoza brodawkowata, leszczyna pospolita, oliwka europejska), roślin zielnych z rodziny złożonych (słonecznik zwyczajny, bylica piołun, złocień maruna, mniszek lekarski, nawłoć pospolita, ambrozja bylicolistna) i traw (tymotka siewna, życica trwała).

Alergia na miód – objawy u dzieci i dorosłych

Miód jest znany jako pokarm potencjalnie alergizujący i może powodować reakcje od łagodnych objawów, takich jak kaszel, do ciężkich, takich jak anafilaksja. W zależności od predyspozycji osobniczych uczulenie na miód może objawiać się na różne sposoby. 

Najczęściej objawy alergii na miód manifestują się zaburzeniami dermatologicznymi i gastrycznymi. Rzadziej obserwuje się zaburzenia ze strony układu oddechowego. W szczególnych przypadkach może dojść do natychmiastowej, gwałtownej reakcji, znanej jako wstrząs anafilaktyczny.

Bardzo często osoby uczulone na miód, niedługo po jego spożyciu zauważają u siebie miejscową lub ogólną pokrzywkę, obserwują czerwonawe guzki na skórze lub wysypkę. Dodatkowo często odczuwają ogólny świąd ciała, stwierdzają również obrzęk naczynioruchowy ust, gardła, nosa i powiek. Nierzadko do objawów dermatologicznych dołączają nieomal równocześnie kłopoty gastryczne – bóle brzucha, wymioty i/lub biegunka. 

Alergia na miód, według badań Helbinga, Klistala, Bauera i oraz Karakaya i Kalyoncu, może prowadzić również do wystąpienia zaburzeń w układzie oddechowym. Objawiają się one obrzękiem śluzówki w nosie, wyciekiem przezroczystej wydzieliny z nosa, obrzękiem gardła, dusznością, kaszlem, a także skurczem oskrzeli.

Dedykowany profilaktyce i leczeniu objawów alergicznego nieżytu nosa.
To jest wyrób medyczny. Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.
NAZWA WYROBU MEDYCZNEGO: Ectoclarin. ZASTOSOWANIE: Profilaktyka i leczenie objawów alergicznego nieżytu nosa. PODMIOT PROWADZĄCY REKLAMĘ: Solinea sp. z o.o. PRODUCENT: bitop AG
Reklama

Który miód uczula najbardziej?

Na świecie znaleźć można kilkadziesiąt gatunków miodów. Różnią się kolorem, konsystencją, smakiem, pochodzeniem, właściwościami prozdrowotnymi oraz stopniem oddziaływania na potencjalnych alergików.

Uważa się, że miodem, który uczula najczęściej, jest popularny miód spadziowy. Do zauważalnie mniej alergizujących gatunków miodu zaliczyć można miód wielokwiatowy oraz akacjowy.

Czy dzieci mogą jeść miód?

W przeszłości zalecano odraczanie wprowadzania miodu do dziecięcej diety ze względu na fakt, że zalicza się go do grupy produktów  powszechnie uznanej za alergizujące. 

Obecnie jednak odchodzi się od restrykcyjnego podejścia do miodu w diecie małych dzieci. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci nie ma danych, które potwierdzałyby, że opóźnione podawanie miodu przekłada się na zapobieganie niepożądanym reakcjom.

Miodu nie powinno wprowadzać się do menu niemowląt. Ograniczenie to nie ma jednak nic wspólnego z alergizującym charakterem miodu. Dzieci, które nie ukończyły dwunastego miesiąca życia nie mogą jeść miodu, ponieważ istnieje szansa, że znajdują się w nim przetrwalnikowe formy Clostridium botulinum, które wywołują botulizm dziecięcy. U dzieci starszych spożywanie miodu jest bezpieczne.

Dowiedz się więcej: Od kiedy miód dla dziecka?

Alergia na miód – jak leczyć?

Objawy uczulenia na miód można łagodzić, zażywając leki blokujące wydzielanie histaminy. Najbardziej skutecznym sposobem jest oczywiście unikanie jedzenia miodu. W przypadku alergii na miód można rozważyć także, po konsultacji z alergologiem, terapię odczulającą miodem.

Miód może powodować reakcje alergiczne, choć w bardzo nielicznych przypadkach. Osoby, które nie mają problemów z uczuleniem na miód i nie są diabetykami, powinny włączyć go do swojej diety. 

Może zainteresować Cię także: Miód. Czy znasz wszystkie jego prozdrowotne właściwości?