Kaszel mokry – przyczyny, objawy, leczenie
Mokry kaszel to nic złego! Chociaż nikt nie kojarzy go z czymś pozytywnym, tak naprawdę jest naturalnym odruchem obronnym organizmu. Służy do usuwania z dróg
Atopowe zapalenie skóry, w skrócie AZS, to współcześnie jedna z najczęstszych dermatoz czyli chorób skóry. Uwarunkowana genetycznie, powoduje suchość, uporczywy świąd i nawracające zmiany zapalne skóry, objawia się najczęściej w pierwszym roku życia. Mimo że część chorych „wyrasta” z AZS, u około 20% objawy ujawniają się również w życiu dorosłym. Co to jest atopowe zapalenie skóry? Jakie daje objawy? Na czym polega diagnoza AZS? Jak wygląda leczenie tej dermatozy?
NAZWA WYROBU MEDYCZNEGO: Ectokrem. ZASTOSOWANIE: Objawowe leczenie oraz łagodzenie zaczerwienienia i świądu występującego w przebiegu różnego typu dermatoz zapalnych, tj. atopowe zapalenie skóry (AZS), kontaktowe zapalenie skóry, popromienne zapalenie skóry. PODMIOT PROWADZĄCY REKLAMĘ: Solinea sp. z o.o. PRODUCENT: bitop AG
Atopowe zapalenie skóry to choroba o wciąż nieustalonej patogenezie. Pomimo genetycznego uwarunkowania, czynniki środowiskowe lub społeczne mają znaczący wpływ na jej przebieg.
Kiedy można zauważyć pierwsze objawy AZS? Początek choroby zwykle odnotowuje się do końca 1. roku życia (60% przypadków), 70-85% chorych ma pełne objawy do ukończenia 5. roku życia. U części pacjentów objawy łagodnieją wraz z wiekiem, a nawet całkowicie zanikają, jednak u niektórych stopień AZS nie zmienia się, a wręcz dochodzi do zaostrzenia choroby.
Atopowe zapalenie skóry to choroba, która predysponuje do pojawiania się współtowarzyszących chorób atopowych, jak np. astma, alergie pokarmowe, alergiczny nieżyt nosa.
W atopowym zapaleniu skóry dochodzi do zmian w budowie naskórka, co powoduje jego nieprawidłowe działanie, dodatkowo układ immunologiczny nieodpowiednio reaguje na różne patogeny, prowadząc do reakcji zapalnych. Mechanizmy immunologiczne biorące udział w zapaleniu skóry opierają się głównie na zmianach zachodzących w komórkach Langerhansa w naskórku oraz w komórkach dendrytycznych znajdujących się w skórze właściwej, a także na działaniu limfocytów T i immunoglobuliny E (IgE). Mechanizmy nieimmunologiczne polegają na zaburzeniu biochemicznych procesów, które zachodzą w skórze, powodując jej suchość oraz zwiększając wrażliwość na czynniki zewnętrzne, potencjalnie traktowane jako drażniące. W atopowym zapaleniu skóry odnotowuje się również zaburzenie wydzielania neuropeptydów, co sprawia, że naczynia włosowate i przedwłosowate skóry rozszerzają się, zwiększa się ich przepuszczalność, a to z kolei skutkuje świądem, obrzękiem i rumieniem.
Atopowe zapalenie skóry diagnozuje się na podstawie kryteriów Hanifina i Rajki:
Podejrzenie atopowego zapalenia skóry występuje, jeśli do pacjenta można przypisać trzy z czterech kryteriów. Ustalono również kryteria dodatkowe, z których pacjent powinien mieć co najmniej trzy, aby zdiagnozować AZS.
Kryteria dodatkowe:
Z reguły pierwsze objawy atopowego zapalenia skóry pojawiają się po ukończeniu przez dziecko 2. miesiąca życia. Charakterystycznym miejscem występowania miejsc zapalnych jest twarz – u dorosłych najczęściej AZS występuje na przegubach i zgięciach podkolanowych czy łokciowych. Do 3. roku życia wyprysk może się pojawić również na owłosionej skórze głowy oraz na przedramionach czy łydkach (odsiebnych częściach kończyn).
Podejrzenie atopowego zapalenia skóry można wysnuć, jeśli u dziecka skóra jest sucha, szorstka i pojawia się wyprysk o charakterze rumieniowo–grudkowym wraz z towarzyszącym mu świądem.
W związku z uporczywym swędzeniem dzieci są o wiele bardziej niż dorośli, narażone na nadkażenia bakteryjne, wirusowe czy grzybicze. Dodatkowo u chorych na AZS często dochodzi do zarażenia gronkowcem złocistym.
Mimo że atopowe zapalenie skóry to jedna z najczęstszych chorób dermatologicznych, szczególnie w krajach o wysokim stopniu uprzemysłowienia, powody jej powstawania nie są do końca znane. Z genetycznym uwarunkowaniem AZS nie można sobie poradzić, jednak jak można spróbować zmniejszyć ryzyko ujawnienia się choroby lub uniknąć jej ciężkiego przebiegu?
Co zwiększa ryzyko wystąpienia AZS?
O wiele rzadziej na AZS cierpią osoby mieszkające na wsi, w porównaniu z osobami mieszkającymi w mieście lub na terenach wysoko uprzemysłowionych. Atopowe zapalenie skóry częściej dotyka osoby wysoko wykształcone, zamożne, o wysokiej kulturze osobistej i skrupulatnych nawykach higienicznych.
Pozytywnie na profilaktykę atopowego zapalenia skóry wpływa kontakt z naturą, gdyż zwiększona ekspozycja na różnorodne drobnoustroje zwiększa tolerancję układu odpornościowego.
Leczenie AZS zależne jest od stopnia nasilenia zmian skórnych i wieku pacjenta, a terapia jest kilkuetapowa.
Podstawą w leczeniu jest ograniczenie czynników wyzwalających atopię, czyli np. ograniczenie kontaktu z alergenami czy zminimalizowanie stresu. Dodatkowo stosuje się leczenie ogólne, miejscowe i np. fototerapię (ale tylko u pacjentów powyżej 12. roku życia).
Leczenie ogólne w AZS to podawanie pacjentowi leków przeciwhistaminowych, ograniczających świąd skóry lub stosowanie mokrych opatrunków, które stanowią mechaniczną barierę dla zmian zapalnych i pozwalają na gojenie się ran.
Najważniejsze dla leczenia atopowego zapalenia skóry od niemal 70 lat są glikokortykosteroidy stosowane miejscowo. Wprowadzone w 1952 roku, wciąż stanowią złoty standard postępowania w łagodzeniu zmian atopowych. Ich działanie polega na ograniczaniu uwalniania mediatorów zapalnych i cytokin prozapalnych, ale również działania o charakterze immunosupresyjnym i antyproliferacyjnym. Wśród działań niepożądanych można wymienić: zanik naskórka, zanik skóry właściwej, rozstępy skórne czy rozszerzone naczynia krwionośne.
Terapię AZS warto wzbogacić o środki z ektoiną, która działa ochronnie na komórki skóry i zmniejsza stan zapalny. Dużym atutem ektoiny jest to, że można ją stosować razem z lekami zawierającymi kortykosteroidy. Przykładem takiego produktu, do leczenia łagodnej postaci AZS, jest Ectokrem – zwiększający nawilżenie skóry, łagodzący świąd i zmniejszający stan zapalny, a co istotne nie zawierający w swoim składzie sterydów tylko naturalne substancje, tj. masło shea czy wosk ryżowy.
Bardzo ważnym elementem leczenia AZS jest terapia emolientowa. Emolienty to substancje, które poprawiają nawilżenie skóry oraz zapobiegają parowaniu wody. Muszą być stosowane co najmniej 2x dziennie, gdyż maksymalny czas ich działania waha się od 6 do 8 godzin. Na rynku jest wiele emolientów w różnorodnych postaciach: kremów, balsamów czy płynów. Najlepsze efekty daje ich stosowanie zaraz po kąpieli, kiedy w skórze jest najwięcej wody – emolient sprawi, że woda zostanie w skórze i zminimalizuje uczucie suchości i szorstkości.
Emolienty, oprócz faktu nawilżania skóry, dają efekt chłodzący, przeciwzapalny.
Mokry kaszel to nic złego! Chociaż nikt nie kojarzy go z czymś pozytywnym, tak naprawdę jest naturalnym odruchem obronnym organizmu. Służy do usuwania z dróg
Kaszel to jeden z podstawowych mechanizmów obronnych. Mokry wiąże się z odkrztuszaniem wydzieliny zalegającej w drzewie oskrzelowym. Gdy się pojawia, nie wolno stosować leków hamujących
Szacuje się, że ponad połowa kobiet przynajmniej raz w życiu doświadcza zapalenia pęcherza. U co czwartej z nich może rozwinąć się nawracająca postać tego schorzenia.