logo_solinea
Refluks żołądkowo-przełykowy. Objawy, diagnoza i leczenie

Refluks żołądkowo-przełykowy. Objawy, diagnoza i leczenie

  • 14.08.2019
  • Encyklopedia - Wszystkie - Zdrowie

Choroba refluksowa przełyku (gastroesophageal reflux disease; GERD) należy do najczęstszych chorób przewlekłych – rozpoznaje się ją u 20 proc. populacji. U jej podstaw leży nieprawidłowe zarzucanie treści żołądkowej do przełyku. GERD to schorzenie wieloczynnikowe, które przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Nieleczona ciężka postać choroby refluksowej przełyku może prowadzić do poważnych powikłań (jak owrzodzenia, zwężenia, przełyk Barretta, rak gruczołowy).

Spis treści:
Logo Reflu-G
  • łagodzi wszelkie objawy związane z refluksem żołądkowo-przełykowym, m.in. zgagę, ból w nadbrzuszu, przechodzenie treści żołądkowej do przełyku
  • opatentowana mieszanina naturalnych składników wykazuje efekt korka oraz działanie ochronne, anty-kwasowe i regeneracyjne
  • bezpieczny dla kobiet w ciąży i karmiących piersią

SPRAWDŹ DOSTĘPNOŚĆ:

online
stacjonarnie
REFLU-G

NAZWA WYROBU MEDYCZNEGO: Reflu-G. ZASTOSOWANIE: Leczenie objawów refluksu żołądkowo-przełykowego. PODMIOT PROWADZĄCY REKLAMĘ: Solinea sp. z o.o. PRODUCENT: Biofarma

To jest wyrób medyczny. Używaj go zgodnie z instrukcją użytkowania lub etykietą.

Jak rozwija się choroba refluksowa przełyku?

W patomechanizmie choroby refluksowej przełyku uczestniczy bariera antyrefluksowa, w której zasadniczą rolę odgrywa dolny zwieracz przełyku (LES – lower esophageal sphincter). To odcinek przełyku o długości 2–5 cm, w obrębie którego istnieje strefa podwyższonego ciśnienia spoczynkowego. LES zapobiega zarzucaniu treści żołądkowej do przełyku.

Dolny zwieracz przełyku bierze udział w ostatniej fazie transportu pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka. Na skutek skurczów perystaltycznych przełyku i działania nerwu błędnego dochodzi do rozluźnienia LES. Po ok. 2 sek. od wykonania ruchu połykowego zwieracz ulega relaksacji, która utrzymuje się przez 4–6 sek. Po przejściu fali perystaltycznej przez przełyk następuje porelaksacyjny skurcz LES, powrót do ciśnienia wyjściowego i bariery antyrefluksowej.

W warunkach prawidłowych napięcie w obrębie LES jest wystarczające, by nie dopuścić do zarzucania połkniętych substancji do przełyku.

2a4f519dc5d7d6f953cc61042ee13f4988317657

Choroba refluksowa przełyku rozwija się, gdy ciśnienie w obrębie LES jest zbyt niskie (nie zapobiega cofaniu się treści żołądkowej) lub gdy zwieracz ulega spontanicznym relaksacjom, które nie wiążą się z prawidłową falą perystaltyczną przełyku. Mechanizmy te mogą prowadzić do patologicznych epizodów refluksu.

W przebiegu GERD czynniki uszkadzające (np. kwas solny) przełamują mechanizmy obronne (barierę antyrefluksową), powodując uszkodzenie błony śluzowej przełyku.

Objawy choroby refluksowej przełyku

Choroba refluksowa przełyku może przebiegać bezobjawowo (GERD rozpoznaje się przypadkowo, np. w trakcie endoskopii).

Do objawów przełykowych (typowych) należą:

  • zgaga (pieczenie zamostkowe)
  • regurgitacja (cofanie treści żołądkowej do przełyku) 

Objawy przełykowe narastają w czasie pochylania się, leżenia na wznak lub parcia (szczególnie po obfitych/tłustych posiłkach).

Objawom przełykowym mogą towarzyszyć objawy pozaprzełykowe.

Na objawy pozaprzełykowe (nietypowe) składają się:

  • chrypka (zwłaszcza poranna) – zarzucana treść żołądkowa drażni struny głosowe;
  • suchy kaszel/świszczący oddech (spowodowane aspiracją treści żołądkowej do oskrzeli lub skurczem oskrzeli na skutek drażnienia dolnej części przełyku);
  • ból w klatce piersiowej (zamostkowy).

Objawy pozaprzełykowe mogą występować bez objawów przełykowych (typowych).

Objawy alarmowe stanowią wskazanie do pilnej diagnostyki endoskopowej. Do tej grupy zaliczają się:

  • zaburzenia połykania (dysfagia – trudność w przechodzeniu pokarmu przez przełyk i odynofagia – bolesne połykanie);
  • utrata masy ciała;
  • krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego.
7d41e4d3f800e07f369d18d9b0fc09e7d4a66c2b

Jak rozpoznać GERD?

Chorobę refluksową przełyku rozpoznaje się najczęściej na podstawie wywiadu lekarskiego oraz badania przedmiotowego. W przypadkach typowych zwykle nie ma konieczności wykonywania badań pomocniczych.

Jednak za złoty standard rozpoznawania GERD uważa się pH-metrię przełyku, tj. 24-godzinne ambulatoryjne badania pH przełyku z pomiarem impedancji. Metoda polega na umieszczeniu sondy w przełyku (wprowadzanej przez nos) na dobę. Sonda (ze specjalną elektrodą) dokonuje pomiarów stężenia jonów wodorowych.

Badanie impedancji przełykowej opiera się na pomiarze przewodnictwa elektrycznego w treści przełykowej. Metody umożliwiają m.in. wykrycie refluksu i określenie jego charakteru (kwaśny/niekwaśny).

W niektórych przypadkach mogą istnieć wskazania do wykonania innych badań dodatkowych, np. endoskopii z biopsją błony śluzowej przełyku, manometrii przełyku, RTG przełyku z kontrastem.

Choroba refluksowa przełyku – metody leczenia

Choroba refluksowa przełyku jest schorzeniem przewlekłym, wymagającym stałej terapii i modyfikacji stylu życia.

Zalecenia ogólne:

  • unormowanie masy ciała (u chorych otyłych i z nawagą);
  • dieta z ograniczeniem spożycia tłuszczu, kawy i alkoholu;
  • unikanie obfitych posiłków;
  • spożywanie kolacji nie później niż 2–3 godz. przed snem;
  • uniesienie wezgłowia łóżka o kilkanaście centymetrów (uniesienie głowy i tułowia);
  • rezygnacja z palenia tytoniu;
  • unikanie leków zmniejszających ciśnienie LES, np. b2-mimetyków, leków przeciwcholinergicznych, metyloksantyn, azotanów, blokerów kanału wapniowego.

Podstawą farmakologicznego leczenia GERD są leki hamujące wydzielanie kwasu solnego (przede wszystkim inhibitory pompy protonowej). Uzupełnienie terapii mogą stanowić leki prokinetyczne (usprawniające funkcjonowanie bariery antyrefluksowej).

Przy dolegliwościach o łagodnym nasileniu (np. sporadyczna zgaga) najczęściej zaleca się tylko leki zobojętniające kwas solny i osłaniające błonę śluzową (m.in. związki magnezu i glinu, kwas alginowy, sukralfat) – można je stosować doraźnie.

19c1a754ee409a34a4354e46f96655bb80ac21a5

Leki z grupy antacida (zobojętniające) używane są od dziesiątków lat – przynoszą szybką ulgę w dolegliwościach dyspeptycznych. Istnieje wiele postaci i rodzajów tych leków – dziś najczęściej wykorzystywane są jako składniki preparatów złożonych. Wodorowęglan sodu (najwcześniej stosowany) reaguje szybko z kwasem solnym, uwalniając CO2 (dwutlenek węgla) i NaCl (chlorek sodu). Węglan wapnia jest słabiej rozpuszczalny; nieco wolniej reaguje z kwasem solnym i przechodzi w CaCl2 (chlorek wapnia).

Ulgę przy łagodnych dolegliwościach przynieść mogą również preparaty ziołowe, które działają osłaniająco na przewód pokarmowy, np. ślaz dziki (Malva sylvestris L.) – roślina lecznicza z rodziny ślazowatych (Malvaceae). Jej kwiaty i liście zawierają znaczne ilości śluzu, który powleka błony śluzowe, zapobiegając ich podrażnieniu; wykazuje również właściwości przeciwzapalne.

W niektórych przypadkach rozważa się operacyjne leczenie GERD.

Literatura:​
  • Strzeszyński Ł. Choroby czynnościowe układu pokarmowego – wytyczne rzymskie IV (2016). Część I: Choroby czynnościowe przełyku. Medycyna Praktyczna. 2017; 9: 25–28.
  • Sandhu DS., Fass R. Current Trends in the Management of Gastroesophageal Reflux Disease. Gut and Liver. 2018; 12 (1): 7–16.
  • Nasrollah L., Maradey-Romero C., Jha LK. et al. Naps are associated more commonly with gastroesophageal reflux, compared with nocturnal sleep. Clinical Gastroenterology and Hepatology. 2015; 13: 94–99.
  • Hermann J. Leczenie chirurgiczne choroby refluksowej przełyku. Chirurgia po Dyplomie. 2019; 1, [dostęp online].
  • Badillo R., Francis D. Diagnosis and treatment of gastroesophageal reflux disease. World Journal of Gastrointestinal Pharmacology and Therapeutics. 2014; 5 (3): 105–112.
  • Aziz Q., Fass R., Gyawali C.P. et al. Esophageal disorders. Gastroenterology. 2016; 150: 1368–1379.
  • Strzeszyński Ł. Rozpoznanie i leczenie choroby refluksowej przełyku: podsumowanie wytycznych American College of Gastroenterology. Medycyna Praktyczna. 2014; 11: 34–42.
  • Katz P.O., Gerson L.B., Vela M.F. Guidelines for the diagnosis and management of gastroesophageal reflux disease. American Journal of Gastroenterology. 2013; 108: 308–328.
  • Bartnik W. Choroby przewodu pokarmowego – postępy 2015/2016. Medycyna Praktyczna. 2016; 7-8: 36–44.
  • Samborski P., Grzymisławski M. Laryngologiczna manifestacja choroby refluksowej przełyku u chorych z otyłością – nowości w diagnostyce i leczeniu. Forum Zaburzeń Metabolicznych. 2015; 1 (6): 31-36.
  • Korzonek M., Dziergas A., Kuczyńska M. Choroba refluksowa przełyku (GERD) – problem wciąż aktualny. Forum Medycyny Rodzinnej. 2014; 8 (5): 201-210.
  • Dąbrowski A. Leczenie choroby refluksowej przełyku. Medycyna po Dyplomie. 2014; 5, [dostęp online].
  • Konturek J. (red.). Gastroenterologia i hepatologia kliniczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.
  • Raban M., Żak A., Litak J. et al. Choroba refluksowa przełyku – opis jednostki, diagnostyka i leczenie. Journal of Education, Health and Sport. 2017; 7 (7): 215-225.
  • Pace1 F., Pace M., Savarino E. Gastro Esophageal Reflux Disease: An Imperfect Diagnosis. Journal of Gastroenterology, Hepatology and Endoscopy. 2018; 3 (2), [dostęp online].
  • Townsend C.M., Beauchamp R.D., Evers B.M., Mattox K.L. Sabiston Chirurgia. Tom 4.
  • Tafil-Klawe M., Klawe J. Wykłady z fizjologii człowieka. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
  • McLaughlin D., Stamford J., White D. Krótkie wykłady. Fizjologia człowieka. Gromadzka-Ostrowska J. (tłum.). Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.
  • Domagała W., Chosia M., Urasińska E. Podstawy patologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
  • Empendium Leki. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2018.
  • Lesiak P. Choroba refluksowa przełyku: najnowsze badania i postępowanie. Medycyna po Dyplomie. 2010; 19: 39–48.
  • Katz PO., Gerson LB., Vela MF. Guidelines for the diagnosis and management of gastroesophageal reflux disease. American Journal of Gastroenterology. 2013; 108: 308–328.
  • Gajewski P. (red.). Interna Szczeklika 2018. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2018.
  • Szmidt J., Kużdżał J. (red.). Podstawy chirurgii. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w chirurgii ogólnej. Tom I i II. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2010.
  • Fass R., Inadomi J., Han C. et al. Maintenance of heartburn relief after step-down from twice-daily proton pump inhibitor to once-daily dexlansoprazole modified release. Clinical Gastroenterology and Hepatology. 2012; 10: 247–253.
  • Hershcovici T., Fass R. Step-by-step management of refractory gastresophageal reflux disease. Diseases of the Esophagus. 2013; 26: 27–36.
  • Fass R. Therapeutic options for refractory gastroesophageal reflux disease. Journal of Gastroenterology and Hepatology. 2012; 27 (Suppl 3): 3–7.

PODOBNE WPISY

Solinea

Poznaj nasze produkty

Wszystkie produkty

Więcej o nas:

Poprzedni
Następny