Żeby mi się tak chciało chcieć…, czyli rzecz o tym, jak się zmotywować. Część I

Pewnie słyszałeś o dopaminie – neuroprzekaźniku, który swoim działaniem przypomina serotoninę, jednak nie należy ich mylić! Podczas gdy serotonina bezpośrednio odpowiada za dobry nastrój, dopamina robi to w bardziej zawoalowany sposób, wpływając na:

• motywację – dzięki dopaminie wyznaczasz nowe cele i konsekwentnie je realizujesz, np. przechodzisz na dietę, dotrzymujesz terminów i wywiązujesz z innych zobowiązań,
• pamięć, a konkretnie tak zwaną pamięć operacyjną, która odpowiada za koncentrację na zadaniu i ignorowanie rozpraszaczy, np. powiadomień dźwiękowych z telefonu,
• satysfakcję po wykonaniu zadania – od prostych rzeczy, jak zrobienie prania, po wielkie cele, jak napisanie pracy magisterskiej,
• koordynację ruchową – od chwycenia kubka z kawą po skomplikowane pozycje w jodze,
• odczuwanie bólu – to dlatego wiele osób daje radę dobiec do mety podczas wyczerpujących maratonów – zastrzyk dopaminy maskuje część bólu wynikającego z wysiłku i przeciążenia mięśni,
• podejmowanie decyzji – dzięki dopaminie potrafisz szybko zdecydować, co chcesz zrobić i w jaki sposób, np. zaplanować wycieczkę,
• kształtowanie nowych nawyków i utrzymywanie starych – tych korzystnych, jak codziennie gimnastyka, jak i tych niekorzystnych, jak uzależnienie od papierosów czy hazardu,
• dobry sen – od szybkiego zaśnięcia po położeniu się do łóżka wieczorem, po głęboki sen w nocy i obudzenie się z energią.

To właśnie dlatego niski poziom dopaminy występuje u chorych na chorobę Parkinsona czy depresję. Jednak nawet u zdrowych ludzi jej poziom waha się w zależności od pory roku, diety czy stylu życia. Oznacza to, że jeśli zastosujesz parę prostych tricków, wkrótce swoim zachowaniem zaskoczysz swoją rodzinę, znajomych, a przede wszystkim samego siebie.