Tymonacyk – co to jest?

Tymonacyk (Timonacicum) lub inaczej kwas tiazolidynokarboksylowy to cykliczna pochodna aminokwasu siarkowego o działaniu przeciwutleniającym, hepatoprotekcyjnym i detoksykacyjnym. Pełni rolę proleku, czyli nieaktywnego związku, który w organizmie przekształca się do aktywnego metabolitu warunkującego określone działanie. Tymonacyk przyjmowany w zalecanych ilościach korzystnie wpływa na procesy regeneracyjne wątroby, ale zażyty jednorazowo w dużej dawce działa toksycznie na układ nerwowy.

Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.
Reklama

Jak działa tymonacyk?

Tymonacyk łatwo się wchłania z przewodu pokarmowego w niezmienionej postaci. Następnie wraz z krwią transportowany jest do wątroby, gdzie ulega przemianie do N-formylocysteiny. Posiada ona wolną grupę tiolową (-SH), warunkującą powstawanie połączeń, biorących udział w reakcjach detoksykacji i regeneracji wątroby. Dzięki temu tymonacyk powoduje unieczynnienie toksycznych dla komórek wątroby substancji np. alkoholu, związków wytwarzanych w wątrobie, leków oraz toksyn produkowanych przez bakterie i wirusy.

Tymonacyk wykazuje działanie hepatoprotekcyjne, czyli chroni komórki wątroby przed negatywnym wpływem różnych substancji. Wpływa również na regenerację hepatocytów uszkodzonych w wyniku działania niektórych leków, nawet tych przeciwnowotworowych. Co więcej, aktywny metabolit kwasu tiazolidynokarboksylowego zwiększa wydzielanie żółci, wspomagając trawienie i wchłanianie tłuszczów dostarczanych w pokarmie. Wpływa to korzystnie na profil lipidowy. Jednym z ważnych działań tymonacyku jest także usuwanie toksycznych substancji z wątroby, czyli odtruwanie wątroby.

Wskazania do stosowania tymonacyku

Obecnie  zarejestrowanymi wskazaniami do stosowania tymonacyku są:

  • ostre i przewlekłe schorzenia wątroby np. niealkoholowe stłuszczenie wątroby,
  • uszkodzenia komórek wątroby (hepatocytów) powstałych w wyniku działania alkoholu, leków lub szkodliwych substancji chemicznych.

Tymonacyk – dawkowanie

Tymonacyk może być stosowany u osób dorosłych oraz dzieci powyżej 6. roku życia. Dawkowanie zależy od objawów i wieku.

U osób dorosłych, wykazujących objawy schorzenia wątroby, dawka początkowa wynosi 200 mg przyjmowanych 2-3 razy na dobę (max 600 mg/dobę). Po ustąpieniu dolegliwości w celu podtrzymania działania przyjmuje się 2 razy dziennie po 100 mg (max 200 mg/dobę).

U dzieci powyżej 15. roku życia stosuje się taki sam schemat dawkowania jak u osób dorosłych.

U dzieci powyżej 6. roku życia tymonacyk stosuje się w przypadku wystąpienia ostrych objawów schorzenia lub uszkodzenia wątroby w dawce 50mg/kg masy ciała w dwóch lub trzech podzielonych dawkach. 

Należy jednak pamiętać, że o ilości przyjmowanego leku decyduje lekarz w oparciu o przeprowadzony wywiad występujące dolegliwości.

Przeciwwskazania do stosowania tymonacyku

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na tymonacyk lub którąkolwiek z substancji pomocniczych występujących w tabletkach.

Tymonacyk a ciąża i laktacja

Ze względu na brak badań dotyczących wpływu tymonacyku na płód oraz przedostawania się substancji do mleka matki, nie zaleca się przyjmowania praparatów z tymonacykiem podczas ciąży i w okresie karmienia piersią.

Tymonacyk a prowadzenie pojazdów

Tymonacyk nie zaburza koncentracji ani uwagi, dlatego może być stosowany przed prowadzeniem pojazdów lub obsługą maszyn.

Tymonacyk – skutki uboczne

Podczas przyjmowania tymonacyku mogą wystąpić nieliczne działania niepożądane, do których należą nudności, wymioty i objawy skórne np. wysypka.

Objawy przedawkowania tymonacyku

W ilościach przekraczających maksymalną dopuszczalną dawkę tymonacyk może negatywnie wpływać na ośrodkowy układ nerwowy, czyli neurony zlokalizowane w mózgu oraz rdzeniu kręgowym.

Po przyjęciu nadmiernej ilości tymonacyk przenika z krwi do mózgu, gdzie może wywołać zaburzenia słuchu i głuchotę, wpływać na procesy neurologiczne, a także doprowadzić do śpiączki i/lub stanu padaczkowego. Objawy te pojawiają się przeciągu 15-60 minut od momentu zażycia niebezpiecznej dawki.

Może zainteresować Cię także: Niealkoholowe stłuszczenie wątroby – objawy, leczenia, dieta